kropotkin/enis akın/siyahi

kropotkin hakkında yazmam gerekenler vardı, aslında 4-5 sayfa yazacaktım, ama uzun sürdü, toparlamak,ki derin adamdır kendisi...

siyahiye bi göz atayım dedim, kropotkinli bi sayıyı,dokuzuncu sayıyı aldım elime, sayfaları çevirirken, o enfes enis akın şiirini gördüm yine...her işte bi hayır var derler ya, kropotkin de beni bu şiire götürecekmiş meğer tekrar:

bir gece seninle sınırı aştık/enis akın

bir gece seninle sınırını aştık

devletin, aklın ve edebin
bir dağ ateşi başında bir gece
serserileri kırıp peygamber yaptık

elimde hançer, seninse şiirlerinden
başka birşey yoktu nefesinde.
yarın huzura çıkacaksın, sana sövecekler
aradan biri soracak: hiç mi ihanet kalmadı karnında?

yarın ağzında yedi yaşlı adamın
yedi bin yıldan kalma kandil,
yarın çağlayanları andıran sesler
konuşulacak sana.

göğsündaral,
madan hançerentutul,
madan yereboşbirçuvalgibiyığıl,
madan öncedur

bir gece sınırı aş -benimle- tın
rastgele bir kutsal kitaptan rasgele bir sayfa
açtın. insan sorarsa diye kendine:
incil meleklerin öğle yemeği midir?

kara kâğıtları al
ve mutlaka bir yerlerde sakladığın
ıslak bir kibrit de olmalı
bunun bir yerinde.

ateşe yüzünü dön,
dün şeytanlara ver kulak,
din ölümün buhurdanını yeryüzüne atmasını bekle,
din işte bunlar şairliğini ve ahmaklığını ispatlar.

bir bu gece mi seninle sanki sınırı aştım.
ölürken adamdan sayıldım
yarın bana sövecekler, kürdili hicazkar bir dille
sonra sahne aldıktan sonra sen ve ben

ölümü andıran ve arkandan aşkı adına ölmüş
olanlardan başka kimse kilmayacak baka ve şimşekler
başlamayacak ve zelzele ve 7 melek ve yeddi eminler ve ellerinde
7 borazan, bunların hiçbiri yok, hiç ve biri, yok, olmayacak.

çünkü ne şairsin ne de hançerler çektin 35 kişiye birden
yalan ne ayaklarıı şarapla yıkadığın.
sana azgın uydular,

ne şairsin her vadide şaşkın dolaşan,
ne de seni sevenlerin kötülüğü seni kötü kıldı,
insanlara yalan devrimler vaadettin
uzun yoldan geldin ya da bir an öyle sandın,

ve bir gece benimle sınırı aştın
arabistanın, coca-colanın ve aşkın.
artık tek arzun ulusunun seni iyi bilmesi
ve apaçık kürtçe bir dille.

orda, bir kölenin, bir öfkenin ve bir saz semaiinin kesiştiği yerde.
sen bir kelimesin, orda toy oğlanların bacaklarını tıraşladığı
her şeyin bir ses tonuna evrildiği
yırtılan bayrakların yaraları sarmaya yeltendiği, hayır, orada.

dünya atlasının boşluklarına yazılan şiirlerden başka,
taşla her şeyin birleştiği, o yerde, o, sende, o, saçlarında, o uzaklıkta,
ve o, yakası, rüzgârda, o, beyaz gömleğin,
de, ve, o, göğsünden, uçan, o, aksak, kelimeler, var ya.

hani kırdığımız peygamberler var, ya işte sen hecelerdesin.
ve kerbela dedikleri senin konuştukça azalan harflerin.
işte sen ne zaman bir şehri akarsularından mularından sevsen
ya da şişhane yokuşunun başında kendini suçlasan, yapma kol saatlerimiz durabilir

tabancasını çekmiş trafik polisleri, işte sen ne zaman kendini bir susuzluğa
filan kaptırsan, sıradağlardan bir ülke filan kalksan yapmaya.
arkandan yaşlı krallar ağlayabilir, eski açlıklar akla gelebilir,
alt kattan birileri bağırabilir: atlasana lan atla atla atları at.

yapmaktan yapılmıştı seninki de bir hayat.
yarın huzura çıkacaksın, söylemiştim, sana sövecekler.
ses tellerinden bir milleti millet yapan sözler almaya
ağlayacağız ve küfredilecek sana, böyle eğitilir şair.

yarın ölüm getirilecek sana,
bizi biz yapan sözleri almaya ağzından
gümüş bir tepside. hayatın belki biraz eğri duracak, ama sakın inanma,
ölmeye, yarın da mutlaka bir gün dün olacak

ama bu gece seninle sınırı mınırı aşmadık, bırak yalanı
öyle gözlerimiz ateşe zincirli.
önünde sahra çölleri senin,
benimse sırtımda yıllardan beri peşimi bırakmayan bir ürperti.

artık uyu, yarın sabah atlar uyanmadan
şişhanede bir apartman karanlığına bir borazan düşmeyecek
bütün sakinlikler yok olmayacak tangırtılarla, inan
kimse sıçrayarak, uyan, mayacak, gömleğinden başka senin

çünkü ne şairsin ne de hançerler çektin 35 kişiye birden

yalan ne ayaklarını şarapla yıkadığın.

sana azgınlar uydular,

ve kendi kanınla.