bence arada bi deprem oluyor

bence arada bi deprem oluyor

arada bi birileri

travma travma diyor

travma travma denince

travma oluyor

self-reflective bi acı

kendine baka baka

kendini acı olmaya ikna ediyor

halbu ki yok

yok

yok

yok

yok

ki

ağıt

kadın mı bu

erkek mi yoksa

dediler

tiksinerek

(sana ne kadar aşık olduğumu bilmediler)

o ne bilmiyorum ama

siz iğrençsiniz dedim

içimden

ağlayarak

ortadaki

ikiye bölündüm

bedenim

ortadan

ikiye

ben

ortada

kaldım

kal!

bazen

gitmek

bi orman gezintisi

gitmek

saçlarını yolan

gitmek

kadın

bazen

kopartılmış

gitmek

kopardığım

ekmek ve kelime

çırpınmadan boğulan

gitmek

durmak

ne gitmek

ne gelmek

gitmek

kalmak

ben ironiktir

bir ihtimal daha var

o da ironi mi

dedim

ya da

to be or

not to be

without the

irony!

elma yedik sarhoşken

düşenler

"muhammedin melekleri"

kızıl sakallılar

ve boka bulanmış

elma yerken ağlayan

sarhoşlar

durmadan bombaladılar bizi

metroda pis kanınızı bulaştırmayın

dediler

biz ağlayamasaydık ortanızda

yaşayamazdınız da

kim bilir ne yaptılar ki

dediler

yaptıklarını hatırlayarak

cezasız

suçlarını hatırlayarak

kırılmış burnumuzda

elma yiyerek

ve ağlayarak

ve sarhoş olarak

buharlaşıp

üstünüze yağdık

oh ne güzel bi yağmur bu tertemiz dediğinizde

ben yine

ben yine bi gün

yattığım kanlı yataktan gözüme takılan

duvardaki çatlağa kusup

bütün evimi yıkmıştım

ben şirin baba ve bi rh an keskin

öldük altında

sonunda

bugün sonunda bahanesini yaparak ağladığım onca şeyden uzaklaşıp,

gözünün altındaki o mor damara ve polis ve faşistler seni dövdükten sonra eve geldiğinde seni yıkadığımda sırtında gördüğüm morluklara

ağladım...

de-di

düştüğüm yerlerde

de

düştüğüm yerler

de

yok

yan

kemiklerim ıslak

kaslarım nemli

gözlerim küf

dökülüyorum

bıraktın

kırmızı leke ellerimde kan

yanaklarımda yanan

döküleyim

bırak

da